Parki Narodowe w Polsce

W Polsce powojennej , z powodu zmiany ustawy o ochronie środowiska, wszystkie parki trzeba było powołać od nowa. Obecnie mamy 23 parki narodowe(najmłodszym jest Ujście Warty – powstały w 2001 r.) Zajmują one 3 173 km kw., czyli 1% powierzchni Polski.
Parki narodowe są najwyższą formą ochrony przyrody w Polsce. Działalność ich reguluje ustawa o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004r.

Tatrzański Park Narodowy

Babiogórski Park Narodowy (pow. 3391 ha; Zawoja)

Obejmuje masyw Babiej Góry, drugie co do wysokości pasmo górskie w Polsce. Najwyżej wzniesioną (1725 m n.p.m.) partię masywu nazwano Diablikiem. Osobliwością jest endemiczny okrzyn jeleni. Pierwszy obszar chroniony na tym terenie powstał w 1933 r. pod nazwą Rezerwat na Babiej Górze. Park Narodowy powołano w 1954 r. W 1976 r. Babia Góra jako jeden z pierwszych obszarów na świecie uzyskała status Rezerwatu Biosfery UNESCO. Na podstawie dyrektyw UE BPN został włączony do sieci Natura 2000. (jako obszar siedliskowy i ptasi)

Gorczański Park Narodowy (pow. 7031 ha; Poręba Wielka)

Obejmuje środkową i północno-wschodnią część Gorców. Jest to typowy park górski, z najwyższym szczytem – Jaworzyną Kamienicką (1288 m n.p.m.) Najwyższy wierzchołek Gorców – Turbacz (1310 m n.p.m.) znajduje się jednak poza granicami parku. Gorce charakteryzują się głębokimi V-kształtnymi dolinami, których dnem płyną wartkie potoki. Grzbiety górskie są w szczytowych partiach zaokrąglone lub spłaszczone. W GPN dominują lasy (prawie 95% powierzchni).

Pieniński Park Narodowy (pow. 2346 ha; Krościenko n/D)

Obejmuje środkową część Pienińskiego Pasa Skałkowego zbudowanego z jurajskich i kredowych skał wapiennych oraz piaskowców i łupków. Różna odporność tych skał na erozję i wietrzenie sprawiła, że teren parku charakteryzuje się bardzo urozmaiconą rzeźbą. Najwyżej wznosi się masyw Trzech Koron (982 m n.p.m.) Na obszarze parku występują gatunki endemiczne: mniszek pieniński i pszonak pieniński, oraz reliktowe: złocień Zawadzkiego, jałowiec Sawina, dębik ośmiopłatkowy.

Magurski Park Narodowy

Karkonoski Park Narodowy

Karkonoski Park Narodowy, utworzony 16 stycznia 1959 r, znajduje się w południowo-zachodniej części kraju przy granicy państwowej z Czechami. Obejmuje on obszar 5575 ha. W jego skład wchodzą również dwie enklawy na Pogórzu Karkonoskim: góra Chojnik oraz wodospad Szklarki.
W 1992 roku Karkonoski Park Narodowy stał się częścią przygranicznego Rezerwatu Biosfery UNESCO Karkonosze/Krkonoše (MaB) o powierzchni ponad 60 tys. ha.

Park Narodowy Gór Stołowych

Bieszczadzki Park Narodowy

Ojcowski Park Narodowy (pow. 2146 ha; Ojców)

Najmniejszy powierzchniowo park w Polsce, położony jest na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, zbudowanej z wapieni jurajskich i kredowych. Teren parku jest typowym obszarem krasowym. Oprócz dwóch głównych dolin – Prądnika i Sąspowskiej – na terenie OPN występują wąwozy kończące się skalnymi bramami (najsłynniejsza Brama Krakowska). Liczne są ostańce skalne, a do najpopularniejszych należą Maczuga Herkulesa i Igła Deotymy. Krążące pod ziemią wody wydrążyły kilkaset jaskiń. Do największych należą Grota Łokietka, Jaskinia Ciemna, Jaskinia Zbójecka.

Świętokrzyski Park Narodowy

Roztoczański Park Narodowy