MSiT przypomina o nowych zasadach organizowania wypoczynku dla dziec

Zamiar zorganizowania wypoczynku zgłasza się kuratorowi oświaty w formie zgłoszenia wypoczynku, które zawiera m.in.:

numer zaświadczenia o wpisie do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych
lub oświadczenie organizatora wypoczynku, że organizuje wypoczynek w celu odpowiednio niezarobkowym (jeśli wypoczynek stanowi imprezę turystyczną) albo zarobkowym (jeśli wypoczynek nie stanowi imprezy turystycznej) i nie podlega obowiązkowi wpisu do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o usługach turystycznych
1) znowelizowanej ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2015 r. poz. 2156, z późn. zm.), zmienionej ustawą z dnia 11 września 2015 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1629),
2) nowego rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 marca 2016 r. w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży (Dz.U. z 2016 r., poz. 452)

W przypadku zamiaru organizowania wypoczynku, który jest imprezą turystyczną, w celu zarobkowym należy wcześniej dopełnić formalności określonych w ustawie o usługach turystycznych, uzyskując wpis do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych u marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę przedsiębiorcy (zgodnie z art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy o usługach turystycznych).

1) szkoły i placówki;
2) przedsiębiorcy wpisani do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 187);
3) osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, inne niż wymienione w pkt 1 i 2, organizujące wypoczynek w celu:
a) niezarobkowym albo
b) zarobkowym, jeżeli organizowany wypoczynek nie stanowi imprezy turystycznej, o której mowa w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych

Nowe zasady organizowania i nadzorowania wypoczynku dzieci i młodzieży regulowane są przepisami:

Zgodnie z nowym art. 92c ust. 1 ustawy o systemie oświaty organizatorami wypoczynku mogą być:

Zgodnie z nowym art. 92d ust. 3 pkt 1 lit. d i pkt 7 ustawy o systemie oświaty zamiar zorganizowania wypoczynku zgłasza się kuratorowi oświaty w formie zgłoszenia wypoczynku, które zawiera m.in. numer zaświadczenia o wpisie do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o usługach turystycznych lub oświadczenie organizatora wypoczynku, że organizuje wypoczynek w celu odpowiednio niezarobkowym (jeśli wypoczynek stanowi imprezę turystyczną) albo zarobkowym (jeśli wypoczynek nie stanowi imprezy turystycznej) i nie podlega obowiązkowi wpisu do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o usługach turystycznych.

Zgodnie z brzmieniem art. 83a ust. 1 ustawy o systemie oświaty, prowadzenie szkoły lub placówki oraz zespołu szkół nie jest działalnością gospodarczą. Natomiast zgodnie z art. 83a ust. 2 ustawy o systemie oświaty działalność oświatowa nieobejmująca prowadzenia szkoły, placówki lub zespołu szkół może być podejmowana na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.). Oznacza to, że szkoły, zespoły szkół i placówki organizujące wypoczynek dzieci i młodzieży nie podlegają przepisom ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a więc nie mogą być uznane za organizatora turystyki w rozumieniu ustawy o usługach turystycznych i w związku z tym są wyłączone z obowiązku spełniania wymogów określonych w ustawie o usługach turystycznych. Gdyby przedsiębiorca prowadził działalność polegającą na organizowaniu wypoczynku dzieci i młodzieży w związku z faktem, że prowadzi na podstawie odpowiednich zezwoleń (zgodnie z art. 58 ust. 3 lub 82 ust. 1 ustawy o systemie oświaty) szkołę lub placówkę, działalność taka jako działalność niebędąca działalnością gospodarczą (zgodnie z art. 83a ust. 1 ustawy o systemie oświaty), nie podlegałaby przepisom ustawy o usługach turystycznych.

W przypadku gdy działalność organizatora wypoczynku dzieci i młodzieży odpowiada znamionom działalności gospodarczej, tj. zgodnie z art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej jest usługową działalnością zarobkową lub zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, działalność taka, oprócz podlegania przepisom ustawy o systemie oświaty, jak i przepisom rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie wypoczynku dla dzieci i młodzieży, podlega także przepisom ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz przepisom ustawy o usługach turystycznych.

Kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży, organizowane przez przedsiębiorcę w sposób zarobkowy, ciągły i zorganizowany (zgodnie z definicją działalności gospodarczej zawartą w art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej), zazwyczaj odpowiadają co do istoty definicji imprezy turystycznej tj. składają się z co najmniej dwóch usług turystycznych tworzących jednolity program i objętych wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu, a więc należy je zakwalifikować jako imprezy turystyczne.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o usługach turystycznych działalność gospodarcza w zakresie organizowania imprez turystycznych oraz pośredniczenia na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga uzyskania wpisu w rejestrze organizatorów turystyki i pośredników turystycznych. Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej jeżeli przepis odrębnej ustawy stanowi, że dany rodzaj działalności jest działalnością regulowaną, przedsiębiorca może wykonywać tę działalność, jeżeli spełnia szczególne warunki określone przepisami tej odrębnej ustawy i po uzyskaniu wpisu w rejestrze działalności regulowanej.

Podstawowym warunkiem uzyskania wpisu w ww. rejestrze, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o usługach turystycznych, jest posiadanie zabezpieczenia finansowego na wypadek niewypłacalności przedsiębiorcy w formie określonej ustawą o usługach turystycznych tj. umowy gwarancji bankowej, umowy gwarancji ubezpieczeniowej lub umowy ubezpieczenia na rzecz klientów lub przyjmowanie wpłat klientów wyłącznie na rachunek powierniczy (tylko w przypadku imprez turystycznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej).

Prowadzenie działalności regulowanej organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego bez wymaganego wpisu do rejestru podlega karze 3-letniego zakazu wykonywania działalności w tym zakresie (nakładanej w drodze decyzji administracyjnej marszałka województwa) oraz jest zagrożone karą ograniczenia wolności albo grzywny (orzekaną przez sąd na podstawie Kodeksu wykroczeń).